در تجلیل این فیلم همین بس، که بگم :
برای اولین بار واقعا حس کردم می تونم مامان بشم، با تمام جزئیاتش
و حدود یک هفته ای، این تاثیر عمیقی که تلنگری به احساسات خاموشم بود رو، درونم می چشیدم
به نظرم برای ساخت همچین فیلمی، باید درک عمیقی از احساسات ناگفته یک زن داشته باشی...نه برون ریزهای ظاهری و تکراریی که عمدتا، آدم رو کسل می کنه
از این که، یک زنم خیلی خوشحالم...
فقط گاهی... این که تا ابد، در هزار توهای درونی، درک نشده وتنها، باقی بمونم، می ترسوندم
به نظر من هم فیلم جالبی می آد. پوسترش که خیلی قشنگه.
پاسخحذفارزش دیدنو داره
پاسخحذفحتما میبینمش. ولی یک چیزی که نظر من رو جلب کرد جمله ی آخری بود:
پاسخحذففقط گاهی... این که تا ابد، در هزار توهای درونی، درک نشده وتنها، باقی بمونم، می ترسوندم
کاش مبشد کمی بیشتر بهش میپرداختین
باشه شپوقی جان... بعدا یه جایی این حرف رو کاملتر می کنم
پاسخحذف