تو فیلم the unknown woman یه جایی هست که وقتی بچه خانومه رو ازش گرفتن و بردن... همینطوری نشسته در حالی که شیرش داره می ریزه و بچه ای نیست که بهش شیر بده ... داره پرپر اشک می ریزه...
صحنه خیلی قویه یه ، اونقدر که تو هم ، همونجا مامان میشی !
درست مثل وقتهایی که پر از عاطفه ای... پر از ابراز ... ولی نیست اون کسی که که می خوای اون چیزا رو بهش بورزی!
جوشش حسی در درونت که یا می ریزه رو زمین، یا اونقدر درونتو پر می کنه که احساس خفگی می کنی!
حس بدیه این حس ... خودتی و خودت...
بوبن می گه: مردها پاسخ گوی عشق زنها نیستند... راست می گه...
البته هر زنی هم مثل من اینقدر دیوونه نیست!
با سلام و احترام
پاسخحذفقشنگ و دلنشین مینویسید
اگه نوشتن شما ادامه دارد خوشحال میشم متوجه بشم و بخونم
اگه صلاح دانستید بنده را نیز در لیست بازدیدکنندگانتان قرار دهید و از طریق ایمیل مطلع فرمایید
barbod_26sal@yahoo.com
پاسخ عشق آن زن منم که تیرگی را بارها شسته ام لب جوی زندگی
پاسخحذفپشت بام خانهمان که سر در گریبان کویر کرده بود جای قرار یک نگاه بود
برهوت را زیبا دیده ام انجا که نفسها از حرم هوا میشمرد لحظه را
درد را به خیال اسودگی دیروز، بارها رانده ام ز سر
زنکان اخم بر رو را بارها نواخته ام به سخن
جای خالی یک زن که بیاردعشق را به پرستاریم هنوز خالیست
barbod_26sal@yahoo.com
مهرنوش، خوندن این سطرها اینجا منو یاد اون وقتا انداخت که بچه بودیم ولی حرفامون حال و هوای بزرگونه داشت! یادت که میاد؟ دبیرستانو می گم. دلم خیلی برای اون روزا تنگ شده.
پاسخحذفخواستم بگم این حسی که ازش حرف می زنی با عشق ورزیدن به یک زن یا یک مرد ارضا نمی شه. شاید کمی منطقی تر بشه و کمتر فوران کنه ولی همیشه باقی می مونه. با اینکه که کسی رو دیری که بهش عشق بورزی و متقابلأ عشق دریافت کنی بازم حس می کنی این عشق کمه برای خاموش کردن عطشی به این بزرگی.....
"داری" رو اشتباهأ "دیری" نوشتم!
پاسخحذف