"...در يكي از دوره هاي جواني بسر مي بردم كه آدم به كس ِ خاصي دل نبسته ، آزاد است ، و در همه جا زيبايي را مي خواهد و مي جويد و مي بيند .يك چيز واقعي -همان اندكي كه از زني از دور ، يا پشت ، به چشم بيايد - به او امكان مي دهد كه " زيبايي " را در برابر ِ خود ببيند ، تصور كند كه آن را شناخته است ، و دلش به لرزه مي افتد ، به گامهاي ِ خود شتاب مي دهد ، و همواره بيش و كم بر اين باور مي ماند كه "خودش" بود . البته اگر به زن نرسد! اگر بتواند خود را به او برساند ، به خطاي ِ خود پي برده است !"
مارسل پروست
جمله ی جالبیه. و اون خطای 36% هم جالب بود. هر کدام از منظری خاص ربط باریکی بهم میتوانند داشته باشند.
پاسخحذفما از اين 26% 36% سر در نياورديم...دروغ چرا؟!
پاسخحذف