مه کلمات

....چه خوشایند است زبانی که آدم هیچ چیزش را نمی فهمد...آن هم مثل مهی است که لا به لای فکرهای آدم پرسه می زند...چه خوب است، شاید از این بهتر چیزی نباشد...چه لذت بخش است تا زمانی که کلمه ها از رویا بیرون نیامده اند...

از کتاب مرگ قسطی